เจ็ดสิบหนึ่ง

แสงอรุณทอดยาวทั่วสวนราวกับลมหายใจอุ่นๆ ที่อ่อนโยนและง่วงงุน ฉันนั่งอยู่ใต้ต้นแมกโนเลียเก่าแก่ตรงมุมไกลของคฤหาสน์ สมุดสเก็ตช์ภาพวางอยู่บนตัก ดินสอเคลื่อนไหวช้าๆ ตามจังหวะความคิด ความเงียบนั้นช่างน่าสบายใจ มีเพียงเสียงใบไม้ไหวระริกตามสายลม เสียงนกเจื้อยแจ้วเป็นครั้งคราว และกลิ่นกุหลาบที่เลื้อยพันซุ้มไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ